شعار طاسی خویشتن را به دقت بررسی کنید. چرا می خواهید سخنرانی کنید؟ هر پیامی در سخنرانی تان باید به آن مرام تماس داشته باشد تا روند ی شما را تقویت یواش.
درک هدف کلی سخنرانی
بوسیله خطبه مانند هرمی وارونه بیندیشید. طریق ی هرم نشانگر هدف کلیِ سخنرانی است. هنگامی که سخنران قضیه اش را بازتعریف و تشریح می یواش و بوسیله طرحِ بحث های پشتیبان می پردازد، هرم رفته رفته باریک تر و مصنوع تر می شود تا سخنران نکته اش را بوسیله شکلی اثرگذار اظهار یواش. اغلب اوقات آسان است که بر ساخته ترین نکته تمرکز کنید؛ ولی بوسیله همان اندازه همچنین مهم است که گامی به پشت بردارید و مرام کلی خطبه را ممارست کنید.
از نگرگاهی وسیع تر، سخنران باید از خود بپرسد: امیدوارم که از این خطبه چه چیزی به مشت آورم؟ آیا هدفم اطلاع رسانی است؟ متقاعد کردن دیگران؟ خواه شاید قدری از هر دو؟ خواه شاید سرگرمی است؟» چهار جنس سخنرانی واقعی (و بنابراین، چهار سنخ هدف) بود دارد: وقوف رسانی، متقاعدسازی، آموزش یا سرگرمی. هر سنخ از این سخنرانی ها شاید دربرگیرنده ی ویژگی هایی از دیگر انواع سخنرانی ها باشد تا سرانجام، ترکیبی جالب و اثرگذار خلق شود و سخنرانی بوسیله مصنوع ترین نقطه در رأس هرم برسد.
بخاطر نمونه، تجسمِ موضوع پایه ای مانند فیسبوک را بخاطر مخاطب داخل دید بگیرید: سخنران برای چه کسانی سخنرانی خواهد کرد؟ سن سندیت و نمونه دانش آنها در چه حدی است؟ جمعی از دانشجویان شاید زمینه ی دانشِ گشاد تازگی تو مقایسه با شماری از مخاطبان مسن تر داشته باشند؛ البته خیر وما! امروزه، مادربزرگ های بسیاری نیز می توانند بسیار راحت پر حرارت از جوانی بیست ساله درون دنیای فیسبوک به ماتم وگذار سرگرم شوند.
چنانچه هدف کلی آموزش است، شاید سخنران توضیحی درباره ی تنظیماتِ حریم خصوصی در فیسبوک ارائه دهد. وقتی وی کمال مطلوب و قضیه اش را مشخص تیز کند، سخنرانی شاید به این موضوع محدود شود که چرا رادیکال است که تنظیمات حریم خصوصی یک نفر مشخص شود.
حالا خطبه ای را فرض کنید که می خواهد مخاطبی را متقاعد کند؛ برای نمونه، سخنران می خواهد انباشتگی سالمندی را به بهره برداری از فناوری های نوینِ رایانه و اینترنت همچون فیسبوک ترغیب کند. سخنران امکان پذیر است در اینجا نیز ناگزیر از مقداری آموزش باشد؛ اما قطعا هدف اصلی او متقاعدسازی این جمعیت است. بنابراین، می کوشد تا درباره ی مزایای شبکه های مدنی همچون فیسبوک یا مزایای شناختیِ یادگیری درون سنین بالا و تأثیر فناوری درون بهبود آن سخن بگوید. از آنجا سخنران می تواند این قضیه را ترقی دهد که مثلا، فیسبوک ابزاری ارزشمند بخاطر سالمندان است تا بتوانند تماس شان را با عزیزان گیرایی حفظ کردن کنند و همچنین به طور هم زمان، توانِ ادراک و حافظه ی خود را که با افزایش سن بوسیله ضعف و سستی می گراید، تحکیم کنند.»
سخنرانی هر هدفی که داشته باشد، سخنران باید پیش از پرداختن به نکات مشخصِ قضیه، حتما گامی به عقب بردارد تا هدف کلی و گسترده ی سخنرانی خود را بررسی و باریک بینی درنگ. سخنران باید اطمینان یابد که همگی ی شواهد و مطالب در سخنرانی به هدف طاسی وابسته است تا محتوایی منسجم و کنجکاو بوسیله مخاطب ارائه دهد. مرام ویژه سخنرانی
کمال مطلوب ویژه سخنرانی، موضوع و هدف کلی را با هم درمی آمیزد.
چنان که پیش تر گفته شد، خطبه را شبیه هرمی وارونه ببینید. وقتی سخنران هدفش را بازتعریف و توضیح می کند، خطبه بوسیله تدریج تا رسیدن به نکته ی پایانی مصنوع می شود. پهن ترین بخش نشانگرِ موضوع است که در جای پا آن، هدف کلی (وقوف رسانی، متقاعدسازی، آموزش یا سرگرمی) می آید.
پس از آن، کنجکاو ترین سطح، شعار خاص است که موضوع و مرام کلی را با بی قراری خیساندن می کند. برای نمونه، اگر موضوع، رسانه های اجتماعی است و نیت سخنران اطلاع رسانی است، هدف خاص، شناسایی رسانی به مخاطب درباره ی رسانه های اجتماعی است. سخنران شاید با تمرکز پیاده شدن مبحثی محدودتر در موضوعش مثل توئیتر، کنجکاو تر شود. در این مورد، هدف خاص نمدار ممکن است اطلاع رسانی بوسیله مخاطب درباره ی سیر تکاملی توئیتر بوسیله عنوان یک رسانه ی اجتماعی باشد.
حرکت از شعار کلی بوسیله لفظ مرام خاص، کاملا بوسیله ارامش و بهبود مرام وابسته است. اگر خطبه بسیار از حد گسترده باشد، مخاطب درباره ی آنچه که سخنران می کوشد از راه سخنرانی واگذاری دهد، سردرگم و نامطمئن خواهد شد. بوسیله طور غصه زمان، سخنران باید تعادلی برقرار بطی ء و دریابد که برای برقراری ارتباط با مخاطب، چگونه از هدف کلی بوسیله سوی هدف ویژه لول خواهد کرد. سخنران باید از میزان دانشِ پیشینِ مخاطبان خود از موضوع سخنرانی آگاه باشد و بداند چطور ویژگی های جمعیت شناختی آنها مثل سن، جنسیت، فرهنگ و سطح تحصیلات ممکن است پیاده شدن بنیاد ی دانشی شان تأثیر بگذارد؟
سخنران باید با نصیب گیری از مقیاس هرم وارونه، مسیر حرکت به برملا ترین و محدودترین نکته را به دقت طراحی کند و از بحثِ بیش ازحد خاص در زمان اشتباه بپرهیزد که مولود ی قطعی آن، ازدست رفتنِ توجه و تمرکز مخاطب است.
اما چه می شود اگر خطبه زیاد از یک شعار داشته باشد؟ چنان که پیش تر رمز شد، همه ی خطبه ها صرفا به چهار مرام کلی محدود نمی شوند. برخی از سخنرانی های انگیزش کننده شاید عناصری از خطبه های آموزنده خواه سرگرم کننده را دربربگیرند. اگر این رویه باشد، داخل آغاز باید بنیانی ترین و بنیادی ترین هدفِ سخنرانی را شناسایی کرد و در نهایت، علنی کرد سخنرانی دقیقا می خواهد چه چیزی به دست آورد؟ از این نقطه، می توانید اهداف خاص تر دیگر را تابع قرار دهید.
برای نمونه، هنگامی که سخنرانیِ انگیزش کننده ای درباره ی پیدایش توئیتر بوسیله عنوان شکل غالبِ رسانه ی اجتماعی عرضه می شود، شعار کلیِ سخنران، متقاعدکردن است و هدف خاصش، متقاعدسازی درباره ی این باور است که توئیتر، لباس غالبِ رسانه ی مدنی است. ولی شاید سخنران اهداف دیگری هم داشته باشد؛ مثلا با واج از اینکه چطور فداکار از حساب های کاربریِ ساختگی و تقلیدی بیشتر از احصائیه های کاربریِ رسمی هوادار دارند، جنبه های دیگری را غم از دنیای توئیتر نشان دهد.
سرانجام، سخنران همچنان می کوشد تا با متقاعدکردن مخاطب بخاطر باور به اینکه توئیتر رسانه ی مدنی غالب است، به هدفی ویژه دست یابد. بهره گیری از نقل شرط های سرگرم کننده به عنوان کمی از راهبردتان شاید تحت پوشش آن مرام صبر بگیرد؛ خیر در پهلو یا بالاتر از آن.
فقط بوسیله تجسم هرم از پشت ادامه دهید و به مشخص ترین نکات نزدیک نمدار و نزدیک تر شوید تا از این طریق، موضوع را در فرایندی بطی ء و خلوت بوسیله هدفی خاص و مسئله ای درست با شواهد حقیقی توسعه دهید. تحسین قضیه
پیش روی روند تان باید بوسیله شکلی شفاف، هدف و نکات اصلی خطبه تان را اقرار کند.
سیلان تان را موشکی ببینید که فضاپیمایی را هدایت می یواش که خطبه شماست. این موشک از همان مقدمه وجود دارد و بوسیله نحوی سطر سخنرانی تان را هدایت می درنگ.
تعریف ِ قضیه، اساسا نمایش ی خلاصه ای ساختاری از خطبه تان است. وقتی قضیه ای را تعریف می کنید، در واقع، برای خودتان بیان کرده اید که خطبه تان چه خواهد گفت؛ شما چه موضعی خواهید داشت و همچنین هدف سخنرانی چیست. از کار کننده که بخاطر محدودکردن دامنه ی موضوع سخنرانی تان عمل داده اید، بهره بگیرید؛ هدف خطبه تان را تعیین کنید و قضیه ای درود کنید تا بقیه ی آن را شکل بخشید. لباس دادن قضیه
به سخنرانی تان بوسیله شکل طاسی نگاه کنید: تلاش می کنید تا از آن چه چیزی به مشت آورید؟ پیام اصلی تان که امیدوارید مخاطب دریافت کند چیست؟ از اینجا، با مشخص ترشدن فرایند، مقدمه به پردازش و ترقی ی قضیه تان کنید؛ تا وقتی که بتوانید یک تا پنج نکته ی اصلی خطبه تان را تمجید کنید. قطع ی این جزء معمولا از یک تا سه جمله است. تعیین محل قضیه
قضیه تقریبا باید داخل آغاز سخنرانی تان و تو مولود گیریِ توضیحات مقدماتی معرفی شود. قراردادن روانی در آنجا راهی بخاطر آشناکردن مخاطب با موضوع خاص تان است. این شناساندن باید عبارتی اخباری باشد و اقرار نرم که شما از چه موضعی مناقشه خواهید کرد.
همچنین، به اختصاص کاری است که درون چند جمله و بلافاصله به پشت تقریر سیلان تان، خلاصه ای از اینکه چطور می خواهید به آن اهداف برسید بگویید. تو آخر سخنرانی، باید سیلان تان را دوباره بیان کنید (احتمالا به شکلی مختصرتر) تا آنچه را که درون طول مسیر سخنرانی تان به شکلی جامع بحث کرده اید، مجدد به مخاطب تان یادآوری و اثبات کنید.
مجموعه آموزش خطبه و تدبیر بیان احاطه سخنرانی و فن بیان را بیاموزید و مخاطبان را مات و مبهوت خود کنید.
24،000 تومان20،000 تومان مشاهده محصول
درباره این سایت